Rozdział XXVII

Szybciej niż myślałam dojechaliśmy do domu rodzinnego Michała. Na schodach stała już uśmiechnięta kobieta , jak się okazało mama Kubiaka.Gdy tylko wysiedliśmy podbiegłą do nas i serdecznie uściskała Miśka mówiąc:

-Dzieci tak się cieszę ,że jesteście

-Mamo to jest Natalia-powiedział mój chłopak wskazując na mnie

-Bardzo miło mi Cię poznać kochana

-Mnie również-uśmiechnęłam się

-Michał opowiadał jaka to jesteś śliczna i byłam prawie pewna , że przesadza, ale teraz widzę ,że miał rację-skomplementowała mnie

-Dziękuję za miłe słowa, Pani też bardzo ładnie wygląda-powiedziałam zgodnie z prawdą

-Oj Natalko dobrze to ja wyglądałam w Twoim wieku- zaśmiała się

-A gdzie tata?-do rozmowy włączył się Kubi

-Tam gdzie zawsze kiedy ma chwilę czasu-odpowiedziała kobieta

-No to ja pójdę do garażu i go zawołam- powiedział Misiek

-A ja zaproszę Natalkę do domu w końcu nie będę gościa trzymała na zewnątrz-uśmiechnęła się

Już po chwili byłam w domu rodziny Kubiaków. Muszę przyznać, że był bardzo ładnie urządzony

-Piękny dom , Pani go urządzała?- zapytałam

-Tak. Praktycznie cały czas jestem tu sama, więc często coś zmieniam, wpadam na nowe pomysły-tłumaczyła

-Ma Pani dobry gust ,jest naprawdę ładnie-przyznałam

-Z tego co widzę to Ty też masz dobry gust, ładnie wyglądasz w tej sukience- znów skomplementowała

-Trochę się bałam , czy nie jest za krótka, wie Pani chce dobrze wypaść- wyznałam

-Jesteś śliczna , miłą i szczera, więc wypadasz bardzo dobrze , a jak się ma takie zgrabne nogi to powinno się je pokazywać- zażartowała

-No Michał powiedział podobnie tylko mniej ładnymi słowami-zaśmiałam się

-Domyślam się jakimi- kobieta wybuchła śmiechem

Po krótkiej pogawędce poszłyśmy do salonu , gdzie czekał przygotowany stół , a na nim ciasto i sok, ponieważ na herbatę , czy kawę było za ciepło. Rozmawiałyśmy jeszcze kilka minut ,aż w końcu dołączyli do nas panowie.Gdy już byli zasiedliśmy do obiadu. Tata Michała okazał się być równie miłym człowiekiem co jego żona. Zjedliśmy obiad i rozmawialiśmy dość długo.Miałam nawet okazję zobaczyć kompromitujące zdjęcia z dzieciństwa Michała co niekoniecznie mu się spodobało.W końcu Misiek zaproponował:

-To może ja Ci pokaże mój pokój

-Jeśli Twoi rodzice nie mają nic przeciwko

-Pewnie ,że nie idźcie ,a my w tym czasie pozmywamy- odpowiedziała kobieta

-O nie  w takim razie ja zostaję i pomogę Pani- powiedziałam

-Kochanie jeszcze nie raz przyjedziesz i będziesz miała okazję mi pomóc teraz idź z Michałkiem

-Na pewno?-spytałam

-Na pewno- odpowiedzieli chóralnie rodzice Michała

Pokój przyjmującego był całkiem spory. Na półkach leżały medale i puchary. Widziałam też kilka koszulek z nazwiskiem Kubiak.

-To tu zwabiałeś te wszystkie dziewczyny w czasach młodości- zaśmiałam się

-Te czasy młodości nie były tak dawno , a teraz tradycji stało się za dość i zaprosiłem Ciebie

-Ile medali i jakie one ładne- powiedziałam

-No cóż ma się ten talent do gry- wyszczerzył się

-A ten medal za co?- zapytałam patrząc na wyjątkowo ładny krążek

-Mistrzostwo Europy do lat 18 – odpowiedział

-No tak tworzyliście z Bartmanem zgrany team

-Stare dzieje- odpowiedział i odłożył medal na miejsce

-To mistrzostwo ,czy fakt ,że tworzyliście zgrany team?

-I jedno i drugie –odpowiedział

-Pewnie gdybym się wtedy nie pojawiła na treningu Jastrzębskiego Węgla , to nadal bylibyście przyjaciółmi

-Gdybyś się tam nie pojawiła to nie miał bym Cię przy sobie-przytulił mnie

-Może i tak –odpowiedziałam lekko przygnębiona

-Czemu wtedy zwróciłaś uwagę właśnie na niego?- zapytał nagle Michał

-Sama nie wiem może dlatego ,że on zwrócił uwagę na mnie, a przy  tym był dość pewny siebie jak to on-odpowiedziałam

-Nie żałujesz ,że Wam nie wyszło?

-Nie oczywiście ,że nie! Mam teraz Ciebie i nie oddała bym tego za nic , a to że Cię zdradziłam z Zibi, to największy błąd jaki popełniłam w życiu-powiedziałam

-Nie ma sensu do tego wracać tak będzie lepiej i dla nas i dla Magdy- pocałował mnie w skroń

-Kocham Cię Misiu- wtuliłam się w przyjmującego

-Ja Ciebie też ,nawet nie wiesz jak mocno

Powiało nudą :D Ale spokojnie długo sielanka nie potrwa : )Rozdział wyszedł jakiś krótki ,ale to dlatego ,że pisze rozdziały nam kartkach tak ,żeby mieć zapas i tam wydają się dłuższe :D W zamian postaram się dodawać już regularnie. Mam już kilka w zanadrzu , dlatego teraz będę pewnie co 4-5 dni , chyba że będzie mało czasu przez szkołę, wtedy raz w tygodniu. Jeśli będzie sporo komentarzy to oczywiście postaram się częściej : ) No to od następnego ! Buziaki :*