Rozdział XXIX

Dwa kolejne dni minęły szybko. Spotkałam się jeszcze raz z Magdą i Zibim , który jej nie odstępował nawet na krok. Dołączyła też do nas Dorota , którą ostatnio trochę zaniedbałam. Resztę czasu spędziłam z rodzinką. Żal było się z nimi rozstawać , zwłaszcza z mamą , która zawsze ukrywała smutek , gdy wyjeżdżałam myśląc , że tego nie zauważę. Po czułym pożegnaniu i wrzuceniu odpowiednich rzeczy do samochodu ruszyłam w drogę do Spały , gdzie część chłopaków , która miała wolne miała przygotowywać się pod okiem trenera Blaina do meczy Ligii Światowej z Włochami w Polsce i czekać na powrót reszty zawodników i sztabu z Włoch. Gdy tylko wyjechałam na jezdnię w lusterku zobaczyłam samochód Bartmana. Umówiliśmy się poprzedniego dnia ,że wyruszymy o tej samej godzinie. Droga na szczęście przebiegała dość sprawnie .Czas umilało mi radio i płynąca  z niego muzyka, na której jednak nie skupiałam się zbyt mocno , bo ciągle myślałam o tym jak będzie wyglądać powitanie moje i Miśka , który przez te dwa dni nie raczył napisać , ani słowa. Kiedy mijałam znak z napisem Spała poczułam ,że samochód dziwnie ściąga mi na prawą stronę jezdni. Zatrzymałam się więc i wysiadłam ,żeby zobaczyć co się dzieję. Już po chwili zatrzymał się też Zibi jadący za mną.

-Co jest?- zapytał

-Wygląda na to , że złapałam gumę , całe szczęście ,że za mną jechałeś- odpowiedziałam

-Tak coś czułem ,że nie ma co Cię wyprzedzać- zaśmiał się

-Taa..po prostu nie mogłeś mnie dogonić- odgryzłam się

-No tak to sobie tłumacz Natalko- powiedział i zaczął zmianę koła

-Jesteś aniołem – pisnęłam , gdy mój samochód nadawał się z powrotem do jazdy

-Haha no takiego komplementu jeszcze nie otrzymałem – zaśmiał się

-Proponuje wieczorem jakieś piwko oczywiście bezalkoholowe w ramach podziękowania

-Okey wpadnę w sumie i tak mamy do pogadania- zgodził się

-Mamy do pogadania? Mam się bać?- zapytałam niepewnie

-Zobaczysz – zażartował i odjechał

W Spale tak jak przypuszczałam byliśmy jednymi z pierwszych osób. Razem z Zibim udaliśmy się do recepcji po klucze do naszych pokoi. Po drodze spotkaliśmy jeszcze Kurka i Igłę , których wyraźnie zadowolił nasz przyjazd, bo jak to stwierdzili samym było im nudno. Tak więc długo nie nacieszyłam się spokojem , bo w moim pokoju stacjonowali dwaj zawodnicy.

-A tak właściwie to co się u Was działo ?- zaczął temat Igła

-Ja to się generalnie opierdalałem- odpowiedział jakże kulturalnie Bartosz

-A ja to hmm.. dużo by opowiadać-wymijająco odpowiedziałam

-A gdzie jest Misiek?- zapytał po raz kolejny libero

-W domu ,albo samochodzie – próbowałam zażartować

-Myślałam ,że będzie tu czekał stęskniony za Tobą , a jego nie ma- mówił dalej Krzysiek

-Widać nie jest stęskniony – ucięłam temat

- A tak a propos tęsknienia , to ja tęsknie za Piotrkiem- jęknął Kurek

-Może chcesz o tym porozmawiać, w końcu jestem psychologiem- zażartowałam

- Tu potrzeba psychiatry – zaśmiał się Igła

-Śmieszne , ale to kurwa nie wy będziecie siedzieć sami w pokoju- odburknął urażony przyjmujący

-Wiesz w sumie to ja jestem na stałe sama w pokoju – próbowałam załagodzić sytuację

-Ta na stałe sam to jest raczej Winiar, bo Kubiak rzadko sypia w swoim łóżku – odgryzł się

I tu moje argumenty się skończyły , ale na szczęście do pokoju wszedł Zibi z piwami w ręku co zakończyło temat.

-Ooo jak miło nas witasz Zbyszku – zaczął Igła

-W sumie to dla mnie i Natalii – powiedział Zibi

-I w sumie to ja miałam stawiać – zauważyłam

-Oj dobra następnym razem Ty kupisz- wypiął język Bartman

-Ej , ale wy nie jesteście razem nie ?- zapytał zbity z tropu Kurek

-Właściwie to..- zaczęłam

-Właściwie to jesteśmy , ale nie wiedzieliśmy ja mamy o tym powiedzieć- zgrywał się Zibi

-Ale serio?!- niemal wykrzyczał Igła

-No na to wygląda- dołączyłam do zabawy

-A co z Miśkiem?- zapytał niepewnie przyjmujący

-No cóż każdy ma własne życie-grałam dalej

-Kurde aż nie wiem co mam w takiej sytuacji powiedzieć – zawiesił się Igła

-W takie sytuacji łap piwo i wypij nasze zdrowie miały być po dwa na głowę , ale będzie po jednym dla każdego- oznajmił ZIbi

-No to zdrowie- powiedzieli chłopcy

-Chłopaki biznes jest , jak już wypijemy i pogadamy to chcielibyśmy zostać na chwilkę sami  , bo mamy coś do obgadania- powiedział atakujący

-Jasna sprawa zaraz nas tu nie ma- odrzekli

I faktycznie po około 20 minutach pogawędki  zostaliśmy sami w pokoju.

-Znając tych dwóch za 5 minut pół Spały będzie trąbić o naszym wyimaginowanym związku – zaśmiałam się

-Pewnie tak , ale przynajmniej czymś się zajmą – Bartman również się zaśmiał

-Mam tylko nadzieję ,że Michał nie przyjechał ,bo może się jeszcze bardziej wkurzyć- powiedziałam już poważnie

-Spokojnie zaraz się to odkręci –uspokoił mnie

-No , ale do rzeczy o czym chcesz pogadać- zapytałam

-O tym co się między nami stało –odpowiedział

-Ale po co do tego wracać , daj spokój- rzuciłam

-Po prostu chce żeby wszystko było między nami okey. Zaczynam nowy etap w życiu, będę ojcem i chce być w porządku zwłaszcza wobec Ciebie- powiedział

-No i jest okey. Ty i ja mieliśmy chwile słabości i tyle. Nie ma co rozpamiętywać- wytłumaczyłam

-Ale nie chce żebyś myślała ,że znów się Tobą zabawiłem, czy coś…- zmieszał się

-Nie myślę tak , zresztą ja zrobiłam dokładnie to samo co ty , czyli chciałam zapomnieć o Michale- powiedziałam

-Czyli przyjaciele?- zapytał

-Przyjaciele – odparłam z uśmiechem i przytuliłam Bartmana

- A teraz idziemy odkręcać to co nagadali Igła i Kurek- zażartowałam i wyszliśmy  z pokoju

Kierunek jaki obraliśmy to pokój libero, bowiem to tam zawsze można było spotkać najwięcej osób. Tak było też tym razem. Oprócz Kurka i Igły byli już tam Winiar , Paweł Zagumny i przede wszystkim mój Michał .Kiedy przekroczyliśmy próg dało się zauważyć ,że atmosfera stała się gęsta. Szybko wywnioskowałam ,że chłopaki rozgadali już reszcie o rzekomym związku moim i Zibiego , a teraz nie wiedzieli jak się zachowywać, żeby nie urazić Kubiaka. Całą sytuację rozgryzł też najwyraźniej Bartman , który powiedział:

-Ale wy macie długie jęzory ,szkoda że nie ogarneliście ,że to żarty- zaśmiał się

-Wiedziałem , że to nie jest możliwe- odpowiedział Igła

-Wiedziałeś, ale nie przeszkadzało Ci to w rozpowiadaniu głupot dalej- wypięłam mu język

-Mieliśmy po prostu do obgadania sprawę –wyjaśnił Bartman

Ja w tym czasie podeszłam do opartego o szafę Michała i zapytałam, czy możemy wyjść na korytarz. Kiwnął tylko głową ,a już po chwili byliśmy przed pokojem.

-Nie chciałam gadać przy nich- wytłumaczyłam

-Yhy- odburknął

-Myślałam ,że przyjdziesz się przywitać- zaczęłam niepewnie

Miałem nawet taki plan ,ale jak spytałem chłopaków „Gdzie jest Natalia?” , to odpowiedzieli ,że u siebie w pokoju z Bartmanem i zaproponowali , żebym może lepiej został z nimi- powiedział poirytowany

-Trochę ich wkręciliśmy – próbowałam tłumaczyć

-Taa zabawne to było…- ironizował

- Po prostu Zibi chciał wyjaśnić wszystko między nami, bo jestem przyjaciółką Magdy i nie chce żadnych nieporozumień- tłumaczyłam dalej

-Nie musisz mi się tłumaczyć – odrzekł chłodno Michał

-Czyli nadal jesteś zły, albo inaczej znów jesteś zły?- zapytam retorycznie

-Wiesz mój choleryczny charakterek się uaktywnił – warknął

-Michał proszę Cię nie kłóćmy się znów

-Przecież tylko rozmawiamy – powiedział spokojnym tonem

-Stęskniłam się za Tobą może mnie chociaż przytulisz?- zapytałam licząc ,że serce mu zmięknie

-Lepiej wróćmy do pokoju- odpowiedział

-Czyli się nie pogodzimy ?- tym razem podniosłam ton , ale Misiek tego nie słyszał ,bo zniknął za drzwiami pokoju

Zdenerwowana całą sytuacją postanowiłam wrócić do siebie. Położyłam się na łóżku , a z oczu zaczęły wydostawać się łzy , jedna po drugiej, aż w końcu rozpłakałam się na dobre .Nie spodziewałam się ,że taka głupota wywoła kolejną kłótnie…

Tak trochę nudnawo:/ Ale musiało tak być :D W piątek nie było mnie w domu , dlatego jest teraz : ) Mam nadzieję , że pojawi się trochę więcej komentarzy , bo nie wiem czy jest sens pisać dalej… Pozdrawiam czytających :* 

+ BRAWO dla naszych szczypiornistów