Rozdział XXII

Obudziłam się rano wtulona w nagi tors Zibiego. Właśnie w tym momencie zaczęło do mnie docierać co ja ,a  właściwie co my zrobiliśmy poprzedniego wieczora. Najdelikatniej jak umiałam podniosłam się z łóżka i poszłam wprost do łazienki. Na szafce znalazłam czyste ręczniki ,więc postanowiłam wziąć długi prysznic. Zupełnie tak jakbym chciała zmyć z siebie poczucie winy ,które przyszło dopiero teraz,czyli zdecydowanie zbyt późno. Stałam w kabinie kierując na swoje ciało strumień ciepłej wody i myślałam o tym jaką jestem głupią laską. No bo jak nazwać dziewczynę ,która widząc swojego chłopaka całującego się z inną przez chwilę rozpacza ,a niedługo później znajduję pocieszenie w ramionach swojego byłego i zwyczajnie idzie z nim do łóżka. Po prostu kretynka. Nie wiem ile czasu tak stałam lejąc na siebie hektolitry wody ,ale zaczęłam zza drzwi słyszeć odgłosy krzątającej się osoby , a konkretniej Zibiego ,bo przecież nikogo innego w domu nie było. Wyszłam w końcu z łazienki w samym ręczniku ,bo moje jedyne rzeczy , czyli parę nowo zakupionych fatałaszków zostało w przedpokoju. Po wyjściu  od razu zobaczyłam na sobie wzrok Zbyszka. Ten sam ,którego wolałabym na razie uniknąć.

-No proszę jakie piękne widoki z samego rana- powiedział z uśmiechem

- Właśnie idę po ubrania ,więc koniec tych pięknych widoków- odpowiedziałam ze sztucznym uśmiechem

-W ubraniu będą równie piękne- opowiedział i podszedł całując mnie w skroń

Nie czekając na więcej czułości ze strony Bartmana poszłam się ubrać. Po wyjściu zastałam go w kuchni przygotowującego śniadanie.

-Zrobiłem Ci kawę – powiedział i podał mi kubek

- Widzę ,że mój kubek nadal tu jest – odpowiedziałam , a właściwie zapytałam

-Nie tylko kubek , w łazience schowana jest też Twoja kosmetyczka ,a w mojej szafie stoi para czarnych szpilek- mówił Zbyszek

-No tak pamiętam ,że pakowałam się w takim pośpiechu , że nic dziwnego ,że tyle rzeczy zostawiłam – odpowiedziałam

-Nie ma co wspominać tych czasów. Powiedz lepiej co zjesz? – zapytał

- Zadowolę się samą kawą , nie jestem głodna- odpowiedziałam zgodnie z prawdą , bo miałam ochotę jedynie na zaszycie się na bezludnej wyspie

Zibi nie dał jednak za wygraną i wcisnął mi jakieś kanapki .Śniadanie upłynęło w prawie całkowitej ciszy  z mojej strony , w zasadzie tylko Bartman mówił ,a ja słuchałam ,a właściwie udawałam ,że słucham ,bo w głowie wciąż kłębił się milion myśli na temat tego co zrobiłam. Po zjedzeniu i posprzątaniu niespodziewanie Zibi złapał mnie za ręce spojrzał w oczy i powiedział:

- A teraz chodź i porozmawiaj ze mną ,bo widzę ,że strasznie męczy Cię to co się stało

-Zibi to nie tak ,że mnie to męczy i żałuje, ja po prostu nie wiem co się dookoła mnie dzieje. Przychodzę tu z płaczem ,bo Michał całował się z inną , a sama idę do łóżka z Tobą i co najgorsze wydaje mi się ,że tego nie żałuję ,chociaż mam wyrzuty sumienia . Cholera ja już nic nie wiem- powiedziałam ,a z moich oczu popłynęły łzy

-Cii maleńka , nie płacz – powiedział Zibi przytulając mnie i głaszcząc po głowie

Stałam tak wtulona w atakującego i zastanawiałam się czy to możliwe ,że kocham dwóch mężczyzn jednocześnie. Z Michałem było wspaniale , był czuły delikatny , potrafił wysłuchać i zawsze wspierał, ale przy Zibim czułam teraz dokładnie to co jeszcze dzień wcześniej przy Miśku i czułam się naprawdę kochana.

-No to się wkopałaś dziewczyno nie dość ,że nie wiesz z którym z nich chcesz być to jeszcze zranisz któregoś , chociaż to Ty powinnaś cierpieć ,a nie Michał, albo Zbyszek- pomyślałam

Oderwałam się od Zibiego i powiedziałam ,że chyba najlepiej będzie jak pojadę do siebie do domu, byłam pewna ,że tam znajdę rozwiązanie tej sytuacji ,a jeśli nie to zawsze pozostawało schować się w ramionach rodzicielki przed całym światem. Zibi zrozumiał i zaproponował , że mnie odwiezie , nie mogłam odmówić, bo innego środka transportu nie posiadałam. Podróż na szczęście nie była długa i przez większość jej czasu udawałam ,że śpię .Kiedy nadszedł czas wyjścia z samochodu Zibi złapał mnie jeszcze za rękę i patrząc na mnie powiedział:

- Kocham Cię i będę czekał ile trzeba

-Dziękuję Zibi –no tak tylko na tyle było mnie stać , na żałosne dziękuję , szkoda ,że wczoraj byłam bardziej wylewna…

W domu zrobiłam sporą niespodziankę. Mama na mój widok omal nie potłukła szklanki. Miło było porozmawiać z moją rodzinką i oderwać się od mojego zmartwienia. Jednak kiedy nadszedł wieczór i siedziałam na tarasie wpatrzona w jeden punkt , a mój telefon rozdzwonił się o wszystkim sobie przypomniałam. O tym ,że nie umiem wybrać spośród Zibiego i Miśka, że nie odebrałam rzeczy z hotelu chociaż miałam to zrobić ,że będę musiała spojrzeć w Miśkowe oczy i powiedzieć mu ,że go zdradziłam ,a na dodatek , że będę jeszcze musiała porozmawiać z dziewczynami. Telefon nie dawał za wygraną i nadal dzwonił ,a na wyświetlaczu widziałam twarz Kubiaka odebrałam więc i usłyszałam jego stroskany głos:

-Jak dobrze ,że odebrałaś. Kochanie ja Cię tak strasznie przepraszam. Powiedz gdzie jesteś? I czemu nie przyszłaś po rzeczy ja cały dzień czekałem ,żeby Cię przeprosić przyprowadziłem nawet Karolinę. Miała powiedzieć ,że to ona się na mnie rzuciła i tak naprawdę między nami nic nie było. Teraz mi wierzysz? – wyrzucał pytania jednym tchem

-Jestem w domu Michał , ja muszę trochę od wszystkiego odpocząć- mówiłam z jeszcze większymi wyrzutami sumienia , bo zrozumiałam ,że on naprawdę nic z tą Karoliną nie zrobił

- Natalka ,ale powiedz ,że mi wierzysz i że już będzie dobrze ,bo ja tu wariuje ? –spytał

-Wierzę Ci Michał ,ale nie mogę Ci obiecać ,że będzie dobrze ,bo ja wszystko spieprzyłam –powiedziałam i rozpłakałam się

-Skarbie o czym Ty mówisz i czemu płaczesz?- pytał wyraźnie zaniepokojony

- Michał ja Cię zdradziłam i nawet nie wiem co mam powiedzieć jak się wytłumaczyć – mówiłam szlochając

-Co?!  Słuchaj ja za godzinę jestem u Ciebie i wtedy porozmawiamy , a teraz się nie martw i nie płacz- mówił spokojnym głosem

-Michał czy Ty słyszysz ja Cię zdradziłam , zachowałam się jak zimna suka , jak ostatnia dziwka ,a Ty zamiast mnie opierdolić uspokajasz mnie i chcesz przyjechać? ! – pytałam mając wrażenie , że Kubiak mnie nie rozumie

- To nie są sprawy o których rozmawia się przez telefon jak przyjadę to porozmawiamy i opowiesz mi o wszystkim, kocham Cię i może jestem skończonym frajerem ,ale tak łatwo  nie dam rozpieprzyć tego co jest między nami.

- Frajerkom to jestem ja , ale Ty Michał jesteś po prostu wspaniałym człowiekiem , a ja na Ciebie nie zasługuję- mówiłam nadal płacząc jak dziecko

- Nie pieprz takich głupot o tym czy zasługujesz czy nie ,  powiedz tylko jedno kochasz mnie?

-Kocham Misiek ,ale..

- Nie ma żadnego ,ale do zobaczenia i nie martw się zaczniemy od nowa jakby niczego nie było –powiedział i rozłączył się

…ale jeszcze rano czułam do Zibiego to samo co do Ciebie- powiedziałam sama do siebie ,bo Misiek już się rozłączył i nie dał mi dokończyć.

Mętlik w mojej głowie był jeszcze większy niż dotychczas. Michał mnie naprawdę kochał i był w stanie wybaczyć mi zdradę tak po prostu , był gotów o wszystkim zapomnieć i ratować nasz związek. Siedziałam i myślałam o tym wszystkim  i poczułam co powinnam zrobić i kogo tak naprawdę kocham. Wiedziałam ,że to miejsce mi pomoże ,ale nie spodziewałam się ,że tak wszystko. W końcu poczułam , że jeszcze wszystko może być dobrze. Jednak jeden  krótki telefon , krótka wiadomość zburzyły spokój i radość trwającą zaledwie od paru minut. Łzy znów napłynęły do oczu ,a ciało sparaliżował strach o życie bliskiej mi osoby….

Długo mnie nie było za co strasznie przepraszam , ale teraz są już WAKACJĘ , więc nie licząc jakiegoś krótkiego wyjazdu będę miała czas tylko i wyłącznie na pisanie. Rozdział taki sobie ,wiem ,ale będzie lepiej , generalnie jestem w szoku jak cała koncepcja i  zarys  tego jak ta historia miała wyglądać uległ zmianie :D Proszę Was o komentarze ,b o one strasznie cieszą i motywują  J Jestem też ciekawa czy wolicie Natalkę z Zibim czy Michałem? Kolejny rozdział powinien być pojutrze no chyba,że  liczba komentarzy będzie na tyle motywująca, że dam radę do jutra :P No i na koniec trochę smutku ,bo dziś znów przegrana Polski z Iranem tym razem 3;0 : (