Rozdział 32

-Ach tak Łukasz ,jak mogłam nie poznać- zaśmiałam się

-O proszę poznajesz mnie , czyli jeszcze nie jest ze mną tak źle- odwzajemnił śmiech

-Teraz jestem psychologiem naszej kadry, ale kiedyś byłam zwykłym kibicem, jak mogłabym nie pamiętać Łukasza Kadziewicza- powiedziałam

-Już kilkakrotnie byłem na meczach ,ale jakoś nigdy nie było okazji się poznać. Raz nawet chciałem,żeby Igła mnie przedstawił,ale zaraz pojawił się obok Zibi,więc wolałem nie ryzykować-zażartował

-Stare dzieje skoro wtedy byłam jeszcze z Zibim-oznajmiłam

-Najważniejsze,że w końcu udało mi się Ciebie poznać, dużo dobrego słyszałem o tobie od chłopaków i nie tylko.Podobno Twoja obecność i pomoc bardzo dobrze na nich wpływa-powiedział

-Miło mi to słyszeć, mam nadzieję,że faktycznie tak jest-odparłam zgodnie z prawdą

-Na pewno tak jest, żałuje że nie mieliśmy takiej pani psycholog kiedy ja byłem w kadrze – uśmiechnął się czarująco

-A Ty lecisz w podobnym kierunku co my?- zmieniłam temat bo poczułam się dość niezręcznie

-W dokładnie tym samym co wy. Jakoś trzeba zacząć życie po zakończeniu kariery, ja na szczęście nie musze zostawiać siatkówki,będę teraz robił wywiady z siatkarzami i sztabem-wytłumaczył

-O no to ciekawa praca-odrzekłam

-Bardzo, a teraz widzę jej dodatkowe atuty,myślę że miło będzie zrobić wywiad z Tobą-kokietował

-Myślę,że ludzie jednak chętniej obejrzą wywiad z chłopakami-odpowiedziałam speszona, bo Lukasz wyraźnie mnie podrywał

-Widzę,że o wywiad będę musiał się postarać,ale może skusisz się na spacer nad brzegiem morza jak już będziemy na miejscu?- dalej flirtował

-Brzmi kusząco,ale wątpię czy Michał byłby zadowolony-odpowiedziałam pewnie

-Michał?- zapytał

-No tak Michał Kubiak , mój chłopak-uśmiechnęłam się

-Kubiak… myślałem,że jesteś wolna- tłumaczył

-Zajęta,dlatego szans na spacer nie ma , chyba że we troje – próbowałam zażartować

-Szkoda- zwiesił głowę

- A teraz przepraszam,ale pójdę do toalety- wyminęłam go

-Do zobaczenie później – rzucił jeszcze

Kiedy w końcu wróciłam na swoje miejsce Michał był zdziwiony,że długo mnie nie było.

-Już miałem iść do Ciebie kotek-powiedział

-Spotkałam Łukasza Kadziewicza i chwile pogadaliśmy to dlatego dłużej mnie nie było- wyjaśniłam

-To wy się znacie?- spytał

-Właśnie się poznaliśmy. Wiesz ,że będzie pracował w roli dziennikarza,ma robić z wami wywiady.

-Tak coś słyszałem- odpowiedział

-A podczas mojej nieobecności nie podrywały Cię już żadne nieletnie?- spytałam żartobliwie

-Spokojnie nic się nie działo pod Twoją nieobecność- uśmiechnął się

-No i prawidłowo- oparłam się o przyjmującego

-Właśnie zdałem sobie sprawę,że będziemy mogli spać w jednym pokoju-powiedział ucieszony

-A do tej pory to niby jak spaliśmy ?

-No,ale wiesz teraz tak legalnie, nie będę musiał zostawiać Winiara samego –wyjaśnił

-Ach legalnie…no tak to ważne – zaśmiałam się

-No a nie?- spytał oburzony tym,że go wyśmiałam

-Nie no ważne, będziemy jak małżeństwo legalnie w jednym pokoju- powstrzymałam śmiech

-Skoro już o tym rozmawiamy, to małżeństwo jest dla Ciebie ważne?- spytał już poważnie

-Oj Michał ja wiem jakie jest Twoje podejście do tego i nie zamierzam Cię nigdy do niczego namawiać- odpowiedziałam zgodnie z prawdą

-No ale jest ważne czy nie ?- drążył temat

-Chyba dla prawie każdej kobiety ślub, biała suknia i przysięga są ważne,ale dla mnie najważniejsze jest to żeby być z Tobą , a reszta nie ma znaczenia-wyjaśniłam

-Chciałem tylko wiedzieć-pocałował mnie w głowę

-No to już wiesz-cmoknęłam go w usta

-To teraz się przytul i śpij dalej szybciej Ci minie lot-powiedział

-Tak właśnie zrobię-odpłynęłam

Kiedy się obudziłam byliśmy już niedaleko naszego docelowego miejsca. Po wylądowaniu i zabraniu bagaży udaliśmy się do autokaru,który miał nas zawieźć do hotelu.

-Zibi robimy małą zamianę- zarządziłam

-W jakim sensie?- spytał

-W takim,że ty spadasz do Michała,a ja siadam z Magdą-wyjaśniłam

-I rozumiem,że nie mam nic do powiedzenia

-Absolutnie nic- odpowiedziałam z uśmiechem

-Okey –odpowiedział i opuścił nas

-No to teraz opowiadaj jak zniosłaś podróż?- zapytałam przyjaciółkę

-Ja dobrze,ale ten psychol chyba gorzej-wskazała placem w kierunku Bartmana

-Uuu czyżby zachowywał się zbyt troskliwie?- zaptałam,chociaż znałam odpowiedź

-Wiesz na początku to było urocze jak się troszczył i dzwonił w każdej wolnej chwili,ale teraz to mam go ochotę udusić- wysyczała

-Myślę,że mu minie tylko musi się oswoić z sytuacją-pocieszyłam ją

-Oby- westchnęła

-Rozmawialiście już o tym gdzie zamieszkacie? Zostajesz w domu,czy pojedziesz z Zibim do jego klubu?-spytałam

-Pojadę inaczej sobie tego nie wyobrażamy-uśmiechnęła się

-A wiesz w ogóle gdzie on będzie grał?-dopytałam

-Jeszcze nie,ale liczymy na jakieś ciekawe oferty z Polski- powiedziała

-Na pewno takie będą-posłałam jej pokrzepiający uśmiech

-A Ty i Michał planujecie zamieszkać razem?

-To na razie niemożliwe,chyba że jakimś cudem Michał trafi od Rzeszowa- zażartowałam

-Ciężkie życie z siatkarzami- zaśmiała się Magda

-Żebyś wiedziała,ale powiedz mi lepiej na kiedy ty masz termin porodu

- 17 stycznia ma być ten wielki dzień-pogłaskała się po brzuchu

-O ile nie wyemigrujecie mi gdzieś daleko to postaram się być-puściałam jej oczko

-Dobrze by było, bo trochę się boje,a z tym panikarzem pewnie będę się bała jeszcze bardziej-wyznała

-Spokojnie już my z Dorotą nie damy Ci się bać-przytuliłam przyjaciółkę

Nim się spostrzegłyśmy byliśmy już na miejscu.Rozdzielono nam pokoje. Na szczęście Zibi z Magdą oraz Igła z rodzinką zamieszkali niedaleko nas.Pokój był ładny i zdecydowanie inny niż te w Spale. Główna różnica polegała na tym,że było tu jedno duże łóżko.

-W końcu nie będziemy musieli cisnąć się w małym łóżku- powiedziałam do Michała

-Mi tam nie było źle- wyznał i położył się na owym łóżku

-Oj no mi też,ale więcej miejsca to zawsze wygodniej-wypięłam mu język

-Już się nie mogę doczekać aż przetestujemy to łóżko-poruszył charakterystycznie brwiami

-Po pierwsze jesteś zupełnie nieromantyczny ,a po drugie przetestować to ty będziesz mógł sprzęt na siłowni- zaśmiałam się

Pewnie Michał już miał coś odpowiedzieć,ale usłyszeliśmy pukanie do drzwi.

-Proszę-powiedziałam

-To ja – w drzwiach stanął Winiar

-Widzimy-uśmiechnęłam się

-A więc mam ogłoszenie. Trener daje nam wolne.Pierwszy trening jutro późnym popołudniem.Z tej okazji organizujemy z Igłą imprezkę-wyszczerzył się

-Mamy czuć się zaproszeni?-zapytaliśmy

-Oczywiście,ale rzućcie kaską,bo muszę jeszcze jakieś piwko zorganizować

-I tak oto pierwsze pieniądze zostały wydane- odezwał się Kubiak

-Pieniądze wydane ,ale przeżycia niezapomniane- odpowiedział mu Winiar

-A kto będzie na tej imprezie?- dopytywałam

-Kto zechce,ale póki co obecność potwierdziliśmy my Winiarscy, Igła z żonką, Piotrek z Olą,Fabian z dziewczyną , Bartman i Magda no i wy,a i jeszcze Kadziu- wyrecytował

-A powiedz mi jeszcze kochany co zrobicie z dzieciakami?- spytałam zaciekawiona

-Liczymy na to,że zmęczone dzieciaki szybko zasną,a wtedy popilnuje ich Sokal już się zgodził-wyjaśnił

-Sprytnie – wyszczerzyłam się

-Ej a ile dajesz za godzinę?- Michał włączył się do rozmowy

-Co?- Winiar nie rozumiał

-No ile płacisz za godzinę siedzenia z dzieciakami, bo jak korzystna stawka to i ja mogę z nimi posiedzieć

-Nie no sory ja Cię lubię, jesteś świetnym przyjmującym,ale dzieci to ja Ci nie powierzę- zaśmiał się

-Ej ja umiem się zając dzieciakami-Kubiak wydawał się oburzony

-W to nie wątpię, ale skoro podobasz się córce Igły to ja wole nie ryzykować- zażartował

-Ale Ty masz synów ciole- odgryzł się Kubiak

-No właśnie dlatego mówię,że wole nie ryzykować- powiedział i opuścił nasz pokój

-A o czym rozmawialiście z Zibim w autobusie?- zaciekawiłam się

-Jak już mi Zibi po raz trzeci opowiedział o tym jaki jego potomek jest mały to zaczęliśmy jakoś tak normalnie gadać o pierdołach- powiedział

-To dobrze- uśmiechnęłam się i położyłam obok przyjmującego

Nasz spokój nie trwał jednak długo,bo znów rozległo się pukanie do drzwi. I tym razem również był to Winiar,ale ze swoim młodszym potomkiem.

-Zostaniecie z nim chwile proszę was-powiedział

-No pewnie,a coś się stało?- zapytałam zaniepokojona

-Nie tylko Oli zgubił jakąś grę i twierdzi,że w recepcji jeszcze ją miał, chcemy iść poszukać- wytłumaczył

-No to dawaj tego brzdąca- uśmiechnęłam się

-Dzięki , niedługo wracam –podał mi małego

-A zarzekałeś się,że dzieci ze mną nie zostawisz- wtrącił się Michał

-Zaryzykuję- odpowiedział i zniknął za drzwiami

-Jakie Ty masz cudne oczka, chyba po tacie – powiedziałam do małego

-Ej czy ty uważasz,że Winiar ma cudne oczy?- spytał oburzony Michał

-Każdy tak uważa,nie masz co się oburzać-wyjaśniłam

-Ehh… a ja co mam cudnego?- zpaytał

-Ty cały jesteś cudny skarbie- cmoknęłam go w policzek

-No tak już lepiej- wyszczerzył się

-Słuchaj ja muszę się przebrać, tak na imprezę na plaży nie pójdę, dlatego trzymaj małego-podałam mu chłopczyka

-No to co młody wujek opowie Ci o życiu – Michał skierował słowa do małego

-Uroczo z nim wyglądasz-powiedziałam zgodnie z prawdą i zniknęłam za drzwiami łazienki

Kiedy wyszłam Michał siedział z małym na łóżku i tłumaczył mu zasady gry w siatkówkę o dziwo brzdąc patrzył się na przyjmującego tak jakby słuchał od czasu do czasu gaworząc coś po swojemu. Pewnie już nie raz słyszał podobne zdania z ust swojego taty.

-Wow świetnie wyglądasz- powiedział Michał na mój widok

Co zabawne mały zaczął klaskać w rączki tak jakby bił mi brawo. Bardzo nas to rozbawiło. Po chwili wrócił Winiarski i zabrał nam swoją pociechę.

-Wiesz w sumie mamy jeszcze trochę czasu do kolacji i tej imprezy- objął mnie

-I co w związku z tym?- spytałam

-Moglibyśmy hmm….zająć się sobą, czy tak jest romantycznie?- zapytał

-Ujdzie w tłoku – wyszczerzyłam się

-Więc zajmijmy się sobą- pocałował mnie

-Michał,ale ja dopiero co się przebrałam-próbowałam się bronić

-No to odłożymy twoją sukienkę grzecznie na krzesło tak żeby nic się z nią nie stało- wymruczał mi do ucha

-W sumie to nie najgorszy pomysł-powiedziałam

-Mam jeszcze parę innych kochanie-odpowiedział i złączył nasze usta w pocałunku

W ramach rekompensaty dodam już dziś kolejny ,wiem że zawaliłam i długo mnie nie było, ale teraz chciałabym stworzyć kilka rozdziałów do przodu i mieć jakiś zapas. Ten blog jest moim pierwszym i jest dla mnie ważny. Dokończę go choćby nie wiem co :D Dzięki Aga za komentarz miło wiedzieć ,że ktoś czeka. Pozdrawiam Was serdecznie. Do kolejnego rozdziału :*