XVIII

...Tak wiec pani Natalio jest mi naprawdę przykro ,ale jest pani w ciąży biochemicznej- powiedział lekarz

-Jest panu przykro ,że jestem w ciąży?- nie mogłam ukryć zdziwienia

-Pani  Natalio wiele osób ciąży biochemiczną nie traktuje w ogóle jako ciąży , bo w jej trakcie zarodek nie zagnieżdża się w macicy….- kontynuował  , a ja już nic nie rozumiałam, ściskałam tylko mocniej rękę Michała , bo przeczuwałam coś złego

-Czy mógłby pan powiedzieć nam to normalnym językiem ,bo  obawiam się ,że Natalka podobnie jak ja nic nie rozumie- powiedział zaniepokojony Misiek

-Dobrze ,a więc powiem prosto. Jest mi bardzo przykro ,ale w ciąży biochemicznej często pacjentki w ogóle nigdy nie dowiadują się , że w niej są. Myślę ,że gdyby pani nie przyjechała też by się nie domyśliła.  W bardzo wczesnym etapie dochodzi do wydalenia komórki  jajowej, czyli poronienia. Kobiety zazwyczaj odbierają to jako spóźnioną miesiączkę. Jednak zatrzymamy panią na parę dni , bo nie zawsze tak jest, możliwe, że będzie potrzebowała pani pomocy medycznej – skończył

-Pomocy medycznej….. czyli możliwe ,że będziecie musieli usunąć moje dziecko, jeśli mój organizm sam tego nie zrobi? –powiedziałam przez łzy

-Pani Natalio jest mi naprawdę przykro ,ale musi pani wiedzieć ,ze nie ma w tym pani winy ,jest pani młoda , będziecie mieli państwo z pewnością jeszcze wspaniałe dzieci- mówił lekarz ,dla którego ta sytuacja była trudna

- Jeśli pan pozwoli chcielibyśmy teraz zostać sami –powiedział Michał ,bo ja nie byłam w stanie już nic mówić.

Lekarz posłusznie wyszedł ,a my zostaliśmy sami. Nie mówiłam nic , bo co mogłam powiedzieć, to była najgorsza informacja jaką usłyszałam w dotychczasowym życiu. Płakałam tylko  , a Michał mocno mnie przytulił i głaskał po głowie, widziałam ,że w jego oczach też pojawiły się łzy ,ale trzymał się dla mnie. Nie wiem ile tak siedzieliśmy ,ale chyba dość długo, w końcu się uspokoiłam i powiedziałam do Michała:

-Powinieneś iść do Zibiego już wystarczająco długo czeka

-Pójdę i poproszę , żeby przywiózł Ci jakieś rzeczy ,bo ja Cię tu samej nie zostawię- powiedział troskliwym głosem

-Michał tylko nie mów chłopakom , nie chcę żądnej sensacji- powiedziałam

- Dobrze nic im nie powiem , ale obawiam się ,że Zibiego nie oszukam- odpowiedział mi

-Jemu możesz , wiem że nie powie nic nikomu ,  jak wrócę sama pogadam z Krzyśkiem i resztą

-Dobrze skarbie niczym się nie martw –powiedział czule całując mnie w skroń

Po paru minutach był już z powrotem . Cały czas trzymał mnie za rękę , dzielnie wspierał , a ja przez większość czasu znów płakałam

- To wszystko przeze mnie , spotkała mnie kara za to ,że odetchnęłam z ulgą po zrobieniu testów. Myślałam ,że to za wcześnie ,że jeszcze będzie czas. A teraz jestem w jakiejś dziwnej ciąży i leże na tym pieprzonym łóżku ze świadomością ,że może za chwile , a może za parę dni stracę nasze dziecko i boję się dotknąć brzucha…- mówiłam ,a łzy lały się strumieniem

- Natalia nie myśl tak nawet. Myślisz, że to co pomyślałaś wtedy miało jakieś znaczenie, przecież wiesz ,że to nie prawda – próbował mnie pocieszyć

- Może i nie miało ,co nie zmienia faktu ,że Ty od początku się cieszyłeś ,byłbyś wspaniałym ojcem , a ja…- nie dokończyłam bo przerwał mi Kubiak

- A Ty nawet nie kończ, bo wiem co chcesz powiedzieć. Byłabyś najwspanialszą mamą na świecie i kiedyś nią będziesz, pamiętasz co powiedział lekarz ,jesteś młoda, oboje jesteśmy młodzi, będziemy mieli wspaniałą gromadkę dzieci , które będą piękne jak Ty , a ja będę je cholernie rozpieszczał- powiedział Michał i chyba coś w nim pękło ,bo tak jak ja zwyczajnie się rozpłakał

Nagle usłyszeliśmy pukanie od drzwi i wszedł Zibi z torbą ,w której były moje rzeczy. Widział nasze miny i zapłakane oczy ,więc przytulił mnie mocno , poklepał Michała i wyszedł, bo nie chciał przeszkadzać. Później jeszcze długo rozmawialiśmy i ta rozmowa bardzo pomogła zarówno mnie jak i Michałowi , wiedzieliśmy ,że trzeba iść dalej i że nasze rozpaczanie nie pomoże.

Ze szpitala wyszłam po trzech dniach. Z moim zdrowiem wszystko było w porządku. Porozmawiałam szczerze z Krzyśkiem , Bartkiem , Piotrkiem i Łukaszem, czyli chłopakami ,którzy byli mi najbliżsi , reszta myślała, że to zwykłe osłabienie organizmu i potrzebowałam kroplówek i krótkiego pobytu w szpitalu. Dobrze, że tak myśleli .Dni mijały szybko, a ja i Michał wróciliśmy do tego co było przed tym okropnym dla nas czasem. W końcu Michał wrócił do treningów i szło mu równie świetnie jak przed kontuzją , na Eliminacjach do Mistrzostw Europy nie wystąpił , bo wtedy był dopiero w fazie wchodzenia w cykl treningowy. Mimo jego braku chłopcy dali radę i awansowali  wygrywając wszystkie mecze 3:1.Po udanym pierwszym turnieju w sezonie w Spale zaczęły się przygotowania do Ligii Światowej. Obserwowałam chłopaków , rozmawiałam z nimi, pomagałam też statystykom , bo trochę się na tym znałam. Chłopcy trenowali ciężko, dlatego trener dał im dwa dni wolnego. Michał pojechał do rodziców , ja też wybrałam się do siebie, wiedziałam ,że w domu za nim tęsknią ,dlatego postanowiliśmy ,ze po sezonie będzie czas na przedstawienie się naszym rodzinom . Dni w domu minęły szybko .Spotkałam się z dziewczynami , opowiedziałam im wszystko. Mamie nic nie mówiłam , nie chciałam , żeby się o mnie martwiła. Nim się obejrzałam byłam już  z powrotem w Spale. ”Mojej paczki” jeszcze nie było ,więc poszłam do pokoju i zaczęłam oglądać TV. W pewnym momencie zadzwonił mój telefon. Myślałam ,że to Misiek ,ale na wyświetlaczu pojawił się napis „ Zibi dzwoni”. Odebrałam i usłyszałam głos atakującego.

-Hej Natka jesteś już w Spale?

- Jestem i nudzę się ,bo nie ma żadnego z Was- odpowiedziałam

-To świetnie ,że jesteś. Zapewnię Ci rozrywkę. Zbieraj się , będę po Ciebie za 15 minut- oznajmił

-Yyy… no dobra – odpowiedziałam nieco oszołomiona

Rozczesałam szybko włosy. Założyłam T-shirt i kolorową marynarkę oraz nowo kupione adidasy. Wolałam być ubrana wygodnie ,bo nie wiedziałam gdzie Zibi mnie ciągnie. Po chwili byłam już gotowa , Zibi przyjechał samochodem i gestem ręki pokazał, abym wsiadła.

-Hej piękna – zaczął

-Witaj przystojniaku – zażartowałam

-Mmm…. zaczyna się miło, więc jedziemy do mnie czy do Ciebie?- zapytał

- Kurde za daleko do naszych domów ,ta odległość nas zabije Zbyszku- żartowałam dalej

- I co teraz Natalio ? –zgrywał się Bartman

-Teraz powiedz co chciałeś? – spytałam już poważnie

-Jest sprawa , Madzia ma urodziny ,a ja chciałem jej coś kupić tylko za cholerę nie wiem co , więc pomyślałem ,ze skoczysz zemną do jubilera i wybierzemy jakąś bransoletkę ,zegarek ,pierścionek ,no wiesz coś ładnego- powiedział

- A liczyłam na randkę- zgrywałam się

- Mogę Cię zabrać na romantyczną kolację jak pomożesz mi wybrać coś ładnego , ale obawiam się ,że mnie Kubiak zabije

-Dobra to zadowolę się hamburgerem , tylko jedźmy już , bo nas noc zastanie

W pogoni za jubilerem pojechaliśmy do oddalonego o 20 minut drogi miasta. Długo się wahaliśmy , ale przypomniałam sobie jak poprzedniego dnia oglądałyśmy jakąś gazetę , w której była śliczna bransoletka , podobała się ona i mnie i Magdzie i Dorotce , a tu znaleźliśmy bardzo podobną. Zbyszek nie żałował kasy ,kiedy tylko wskazałam mu odpowiednią bransoletkę kupił ją nie patrząc na cenę.

-No nie powiem masz gest , powinnam być zazdrosna , mnie nie robiłeś takich prezentów- zażartowałam

- Powinnaś ,ale nie będziesz ,przecież wiem ,że kochasz Magdę jak siostrę- odpowiedział

-Nie da się ukryć, dziewczyny są częścią rodziny nie tylko dla mnie ,przecież wiesz jak mama je lubi- zagadnęłam

-Swoją drogą nasz związek był zupełnie inny niż ten z Madzią

- O Bartmanowi się na refleksje zebrało , tylko mi nie mów ,że nas związek Ci się nie podobał –zgrywałam się

-Podobał no ,ale wiesz był inny ,ten jest bardziej dojrzały , jesteśmy razem krótko  , rzadko się widzimy i zależy nam , żeby się widzieć chociaż na skaypie , jak jesteśmy razem to dużo rozmawiamy opowiadamy sobie co się u nas działo ,a Ty i ja no to sama pamiętasz ,często nasze rozmowy kończyły się w sypialni – zakończył swój monolog

- Nie pogrążaj Zbysław ,właśnie mi mówisz ,że łączył nas tylko seks- zażartowałam pokazując mu język

-Ojj nie no przecież ja cię kochałem , Ty mnie też , seks też jest ważny , a Ty źle mnie interpretujesz- powiedział w obronie

-A Zbysiu Zbysiu mistrzu retoryki jedźmy na obiecanego mi hamburgera- zażartowałam

Kiedy wracaliśmy już do Spały z moim obiecanym hamburgerem zadzwonił mój telefon

- Słucham Cię skarbie- powiedziałam miło

-Matko kochana gdzie Ty jesteś , samochód jest Ciebie nie ma , a ja się martwię – wyrecytował Michaś jednym tchem

-Luzik kotek byłam z Zibim u jubilera , wybieraliśmy bransoletkę- odpowiedziałam

- Co? Czemu Zbyszek kupuję Ci bransoletki?!- powiedział wyraźnie zaniepokojony

- Z sentymentu- zażartowałam

-Natalka co się tam dzieję? –pytał dalej przyjmujący

-Jej nic no Zibi chciał kupić Madzi prezent na urodziny i pomogłam mu go wybrać- odpowiedziałam mojemu zazdrośnikowi

-Czyli nic Ci  Zbyszek nie kupił?- pytał wietrząc spisek

-Kupił  pewnie ,ze kupił tak za nic bym nie jechała- drwiłam dalej

-Na litość Boską, co ?

-Proszę jaki pobożny się zrobił…. Hamburgera mi kupił ,żebyś nie jęczał ,że nie jem i mi żebra widać- powiedziałam już zgodnie z prawdą

-No i dobrze , hamburgera może Ci kupować…. A co do żeber to wrócimy , bo Ci je widać- ciągnął dalej

-Zbyszek moja mama pozwala , abyś kupował mi hamburgery – zażartowałam tak by słyszał to Michał

- To powiedz że zawracamy na kolejne i będziemy przed północą – krzyknął Zibi

-Ej ej uspokój no tego chojraka i wracać mi tu –powiedział Michał

-Dobra za 5 minut będę pa – rozłączyłam się

-Fajna z Was para , fajnie ,że moja była dziewczyna i mój były najlepszy przyjaciel są szczęśliwi–powiedział Zbyszek

-Ooo jakiś Ty słitaśny , Ty i Madzia też idealnie do siebie pasujecie ,a i lepiej brzmiałoby moja przyjaciółka i mój dobry kolega ,bo chyba już jest dobrze między Tobą a Michałem ,nie?-zapytałam

-Jest i z tego też się cieszę-opowiedział Zibi

Gdy dojechaliśmy na miejsce Zbyszek podziękował mi za pomoc i rozeszliśmy się do swoich pokoi . Tak jak myślałam pod moimi drzwiami czekał już mój chłopak. Przywitał mnie gorącym buziakiem. Weszliśmy do pokoju. Dopiero po chwili zauważyłam na jego twarzy, a właściwie pod jego okiem fioletowego siniaka

-Co Ci się stało? –spytałam zaniepokojona

-Lekka wymiana zdań z byłym już chłopakiem mojej kuzynki

- Wiesz co zostawić Cię na 2 dni samego….

-Zasłużył sobie to dostał ,wielkie rzeczy- wzruszył ramionami Michał

- Ty też dostałeś –powiedziałam ze srogą miną

-Ojj uwierz on bardziej – powiedział z usatysfakcjonowaną miną

- No jak dziecko , a wydawało mi się ,że w naszym związku to Ty jesteś ten rozsądniejszy- powiedziałam całując go delikatnie w podbite oko

- Bo jestem kochanie ,ale czasem mi odbija , a właśnie miałem Ci się pochwalić, wygrałem konkurs w jedzeniu makaronu na czas z moim bratem ,a jutro pokonam Pitera –wyszczerzył się

-I Ty tak na serio? –spytałam z chyba nieco dziwną miną

-No tak , a jak na żarty? –odpowiedział pytaniem na pytanie

-A więc gratuluję Ci skarbie , jestem niezwykle szczęśliwa mając przy sobie mistrza wciągania makaronu – zażartowałam

-Jesteś kobietą nie zrozumiesz ,ale to naprawdę coś i należy mi się nagroda- oznajmił

-Okey znaj mą dobroć, co powiesz na kąpiel ,w wannie , z dużą ilością piany – spytałam

-Mm …brzmi zachęcająco- odpowiedział wyraźnie rozmarzony

-A więc przygotuję Ci ją, a później pójdziesz do siebie- wyszczerzyłam się

-Co?- zapytał

-Jesteś mężczyzną nie zrozumiesz-zacytowałam

- Skoro już muszę się kąpać sam to może po kąpieli…

-…. Pójdziesz do siebie ,bo Winiar na pewno się stęsknił- dokończyłam za Miśka

-Jak chcesz , tylko żebyś później nie miała pretensji jak zacznę szukać bliskości u Winiara- zażartował

- Okey wolę sobie tego nie wyobrażać, możesz spać u mnie , będzie mi cieplej-wypięłam mu język

Po kąpieli Michała, a później mojej położyliśmy się do łóżka. Wtuliłam się w przyjmującego.

-Brakowało mi Ciebie przez te 2 dni , nie miałam się w kogo wtulać – powiedziałam teraz już na poważnie

-Mi Ciebie też skarbie- odpowiedział Michał całując mnie w skroń

-Cieszę się ,że się pozbieraliśmy i jest jak dawniej –wyznałam

-Nie jest jak dawniej , bo kocham Cię jeszcze bardziej niż wcześniej- powiedział Michał tuląc mnie mocno

-A ja Ciebie….

Po chwili zasnęliśmy.

Długo mnie nie było za co przepraszam ,w rekompensatę 2 razy dłuższy rozdział niż zwykle. Mam nadzieję ,że ktoś tu jest i czekam na komentarze. Jak widzicie dużo się działo .W ankiecie chciałyście ciąży i można powiedzieć, że była, długo zastanawiałam się co zrobić z tym faktem i podręcznik od biologii zainspirował mnie do niezbyt wesołego rozwiązania. Ale już jest dobrze i pozytywnie. Mam nadzieję ,że się podoba. Jeśli tak zostawcie znak ( jaki rym ) w postaci komentarza ,a postaram się o kolejny rozdział jutro bądź we wtorek ;)

Pozdrawiam gorąco :***